कति पानी पिउने भन्दा पनि तपाईँको शरीरले दैनिक कति पिसाव बनाउनु पर्छ भन्ने महत्वपूर्ण हो ।

यसलाई सजिलो गरी बुझ्न एउटा सानो उदाहरण लिऔँ है त, जस्तै बिराटनगरमा कुनै एक मान्छे खेतमा काम गरेको छ भने उसले धेरै पानी त पसिनाबाट नै जान्छ । त्यसैले उसको पिसाव त एकदमै कम मात्रामा हुन्छ । पानीको मात्रा कम भयो भने त्यहाँको सोलुडमा क्रिस्टलाइजेशन सुरु हुन्छ । त्यसैले सोलुडलाई क्रिस्टलाइजेशन नहुनका लागि पिसावको पीएच मेन्टेन हुनुपर्छ । त्यसको साथै डाइलुसन पनि हुनु जरुरी छ ।

तपाईँको मेटाबोलिजम छ युरिक एसिड पनि फाल्नु भएको छ तर तपाईँको पानीले त्यसमा डाइलुट भयो भने त्यसले क्रिस्टलाइजेसन हुँन दिदैन । यसले मिर्गौलामा पत्थरी हुने सम्भावना पनि कम गराईदिन्छ ।

एउटा स्वस्थ मानिसले एक दिनमा डेढ देखि दुई लिटर पिसाव फेर्नु पर्दछ ।

त्यति पिसाव फेर्नका लागि विराटनगरको खेतमा काम गर्ने व्यक्तिले खाने पानीको मात्रा, काठमाडौँमा कोठा भित्र बसेर काम गर्ने व्यक्तिले खाने पानीको मात्रा वा हिमालको चिसो ठाँउमा रहने व्यक्तिले खाने पानीको मात्रा फरक फरक पर्न सक्छ । तराईँमा काम गर्नेले १५ लिटर खानुपर्ला । घर भित्र बस्नेले ५ सात लिटर खाए होला वा हिमालमा बस्नेले डेढ दुई लिटरले नै काम चल्न सक्छ ।

पानी पुगेको छ कि छैन भनेर पिसावबाट पनि थाहा पाउन सकिन्छ ?
हो,  हाम्रो शरीरमा पानी पुगेको छ कि छैन भनेर पिसावबाट पनि थाहा पाउन सकिन्छ ।

त्यसका लागि सबैभन्दा सजिलो तरिका तपाईँले फेरेको पिसावको रंग हेर्ने हो । तपाईँले फेर्ने पिसावको रंग खानेपानी जस्तो हुनुपर्छ । त्यति भयो भने तपाईँको डायलुसन ठिक छ भन्ने हो ।

विदेशतिर सार्वजनिक शौचालयमा पिसाव पहेलो हुने वित्तिकै डिहाइड्रेसन हुन लाग्यो है भनेर सम्झाउँछ । यहाँ पनि सार्वजनिक शौचालयमा त्यस्तो सेन्सर राख्न पायो भने राम्रो हुन्थ्यो ।